بررسی الگوی رشد نئوکلاسیک در چهارچوب یک اقتصاد سیاسی رانت جویانه

یکی از موضوعات مهم در توسعه اقتصادی گسترش رفتار رانت جویانه در اقتصاد است. در این مطالعه سعی خواهیم کرد تاثیر رانت جویی را بر رشد اقتصادی در چهارچوب یک مدل رشد نئوکلاسیک بررسی کنیم. در این بررسی، فرض شده است که با دو گروه متفاوت از مصرف کنندگان مواجه هستیم. گروه اول برای کسب رانت از گروه دوم تلاش می کند، در حالیکه گروه دوم چنین امکانی را ندارد. گروه اول احتمال موفقیت در کسب رانت را با شرکت در فرایند انتخابات و رای به تداوم سیاست های رانت جویانه افزایش می دهد. اجزای این الگو در واقع دو مصرف کننده نمونه از دو گروه متفاوت، خط بودجه آنها در یک افق زمانی نامحدود یک بنگاه نمونه که معرف رفتار بخش تولید است می باشد. در الگوی حاضر این گروهها درباره مصرف در طول زمان، میزان سرمایه گذاری و میزان منابعی که گروه اول به جستجوی رانت اختصاص میدهد تصمیم های بلندمدت خود را اتخاذ می کنند. نشان داده شده است که نرخ ترجیح زمانی افراد دو گروه، تعداد نسبی افراد در دو گروه و میزان مشارکت هر گروه در فرایند انتخابات که معرف قدرت نسبی رای آنها میباشد، بهمراه چند متغیر دیگر مشخص کننده تصمیم های آنها می باشد. همچنین حل این الگو میزان بهینه تلاشی که افراد گروه اول برای تحصیل رانتها صرف می کنند را معین می نماید. در این الگو ما به حل عددی سیستم دینامیکی معرف رفتار این مدل می پردازیم و جوابهای بدست آمده را در تعادل بلند مدت استخراج می کنیم و به تحلیل اثرات تغییر پارامترهای مختلف بر متغیرهای مهم مانند مصرف سرانه و سرمایه گذاری سرانه می پردازیم. نتایج این بررسی نشان می دهد که اگرچه رانت جویی ممکن است در کوتاه مدت فوایدی را برای گروه اول داشته باشد ولی در تعادل بلندمدت مصرف سرانه و سرمایه گذاری سرانه را برای هر دو گروه کاهش می دهد. همچنین مشارکت بیشتر افراد گروه دوم در فرایند انتخابات، با عقب راندن گروه اول، اثرات منفی رانت جویی را در رشد بلندمدت کاهش می دهد.